کد مطلب:129838 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
نزدیک دمشق
سید ابن طاووس گوید: كوفیان سر امام حسین (ع) را به همراه مردانی كه به اسارت
گرفته بودند حركت دادند. چون نزدیك دمشق رسیدند، ام كلثوم به شمر - كه در میان آنها بود - نزدیك شد و گفت: حاجتی دارم! گفت چه حاجتی؟ فرمود: چون ما را وارد شهر كردید، از دروازه ای ببرید كه تماشاگران كم تری داشته باشد؛ و از اینان بخواه كه سرها را از محملها بیرون بیاورند و از ما دور كنند. زیرا از بس با این حال به ما نگاه كردند خوار و ذلیل گشته ایم!
شمر از روی كفر و سركشی در پاسخ سؤال وی فرمان داد تا سرها را در وسط محملها بر نیزه كنند و آنان را از میان تماشاچیان با همین حالت حركت داد تا به دروازه ی دمشق رسید!» [1] .
گرفته بودند حركت دادند. چون نزدیك دمشق رسیدند، ام كلثوم به شمر - كه در میان آنها بود - نزدیك شد و گفت: حاجتی دارم! گفت چه حاجتی؟ فرمود: چون ما را وارد شهر كردید، از دروازه ای ببرید كه تماشاگران كم تری داشته باشد؛ و از اینان بخواه كه سرها را از محملها بیرون بیاورند و از ما دور كنند. زیرا از بس با این حال به ما نگاه كردند خوار و ذلیل گشته ایم!
شمر از روی كفر و سركشی در پاسخ سؤال وی فرمان داد تا سرها را در وسط محملها بر نیزه كنند و آنان را از میان تماشاچیان با همین حالت حركت داد تا به دروازه ی دمشق رسید!» [1] .
[1] اللهوف، ص 156 - 155؛ و به نقل از آن نفس المهموم، 430 - 429؛ و ر. ك. مقتل الحسين (ع)، مقرم، ص 347.